استفاده ی طولانی مدت از لیراگلوتاید می تواند موجب افزایش قند خون شود
12 فوریه 2016- لیراگلوتید داروی کاهنده ی قندخون است که برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تجویز می شود، با این حال یک مطالعه ی جدید نشان داد استفاده طولانی مدت از این دارو می تواند نتیجه ای مخالف آنچه انتظار می رود را حاصل کند.
نتایج این تحقیق درمجله ی Cell Metabolismمنتشر شد. این مطالعه نشان می دهد که در طول زمان داروی لیراگلوتاید(با نام تجاری Victoza) می تواند سلولهای بتای تولید کننده ی انسولین را خسته کند بنحوی که ترشح انسولین کاهش یافته و منجر به افزایش قندخون شود.
این یافته ها ممکن است پیامدهای مهمی برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2، بخصوص برای افرادیکه کنترل قند خون آنها با سایر داروها امکان پذیر نبوده و به آنها استفاده از Victozaتوصیه شده است به همراه داشته باشد.
استفاده از داروی لیراگلوتید در سال 2010 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تأیید شد، این دارو بصورت یکبار تزریق روزانه در کنار رژیم غذایی و ورزش برای کمک به کاهش قند خون استفاده می شود. این دارو به گروهی از داروها که عملکرد incretinها را تقلید می کنند، تعلق دارد. این دارو تأثیرات یک incretinبنام پپتید شبه گلوکاگون انسانی1 یا GLP-1را تقلید می کند. GLP-1هورمونی است که در سلولهای بتای پانکراس بیان می شود و سبب افزایش ترشح انسولین می گردد.
به گفته ی پژوهشگران تحقیقات شواهد مستحکمی دال بر تأثیر لیراگلوتاید بر افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ارائه داده اند، مطالعات نشان می دهند که این دارو منجر به کاهش اولیه ی مقدار قندخون می شود. با این حال، پرفسورBerggrenاز گروه پزشکی مولکولی و جراحی درموسسه ی کارولینسکا در سوئد می گوید: تاکنون درمورد تأثیرات استفاده ی دراز مدت از این دارو مطالعات کمی انجام شده است.
لیراگلوتاید موجب کاهش ترشح انسولین درطول زمان درموشها می شود
برای پرداختن به این شکاف تحقیقاتی، پژوهشگران اثرات لیراگلوتاید را بروی موشهایی که سلولهای بتای انسانی را بصورت پیوند در اتاقک قدامی چشم خود دریافت کرده بودند، آنالیز نمودند. برای مدت 250 روز یک دوز روزانه از داروی لیراگلوتاید به موشها تزریق گردید و محققان به بررسی تأثیر دارو بر سلولهای پیوند شده در موشها پرداختند. همانطور که در تحقیقات قبلی مشخص شده بود، پژوهشگران بهبود اولیه ای را در ترشح انسولین توسط سلولهای بتا مشاهده نمودند، اما با گذشت زمان به نظر می رسد این دارو سبب خستگی و فرسودگی سلولهای بتا می شود که منجر به کاهش ترشح انسولین و افزایش قندخون می گردد.
محققان می گویند: مطالعات آنها یک موضوع مهم را کشف کرد این یافته ها ارزش قابل توجهی برای پزشکان ، بیماران و شرکت های داروسازی دارد.
پرفسور Berggrenمی گوید: ما باید این نتایج را قبل از تجویز آنالوگ های GLP-1برای یک رژیم درمانی طولانی مدت درنظر داشته باشیم.
مطالعه ی ما به طور کلی نشان دهنده ی اثرات طولانی مدت داروها برسلولهای تولیدکننده ی انسولین درانسان در آزمایشات invivo(موجود زنده) است که باید برای صنایع داروسازی بسیار مهم باشد.
منبع:www.medicalnewstoday.com/articles/306383.php